مالکیت فکری
حق مالکیت بشر بر دارایی‌های ارزشمند خود، مفهومی است که از دیرباز در متون حقوقی و قانونی مختلف آمده است. اما آیا تمامی دارایی‌ها، از جنس دارایی‌های فیزیکی و ملموس، مانند زمین، ساختمان، تجهیزات و یا دارایی‌های مالی هستند؟ نقش دارایی‌های نامشهود، مانند اعتبار و شهرت یک کسب‌وکار و یا نتایج حاصل از یک ایده ذهنی جدید و نوآورانه چیست و چگونه باید از آن‌ها محافظت نمود؟ این‌ها پرسش‌هایی است که با افزایش نسبی ارزش دارایی‌های نامشهود و اهمیت یافتن دانش و فناوری در تمامی شئون زندگی بشر، ذهن بسیاری از کارآفرینان، محققین و سیاست‌گذاران را به خود مشغول نموده است. مفهوم «مالکیت فکری» یا «Intellectual Property-IP» پاسخی است به این نگرانی‌ها که به چگونگی حفاظت از حقوق و دارایی‌های فکری نوآوران و مخترعین اشاره دارد. مالکیت فکری، به ابداعات و دستاوردهای ذهنی اشاره دارد. اختراعات، آثار ادبی و هنری، نمادها، نام و تصاویر مورد استفاده در تجارت و به‌طور خلاصه، تمامی دارایی‌های نامشهودی که با استفاده از قدرت فکر و ذهن انسان پدید آمده است را می‌توان در قالب دارایی‌های فکری تعریف نمود.
.jpg)